«تعیین درجه اشتعال قیر»
1- هدف
1-1- از آجایی که قیرهای خالص و قیرهای قطران و بخصوص قیرهای مخلوط مواد آتشگیر می باشند کار کردن با آنها در درجات بالا خالی از خطر نبوده و احتمال آتش گیری آنها وجود دارد. برای تعیین نقطه اشتعال از دستگاهی استفاده می شود که هم نمونه روباز و هم نمونه روبسته آن وجود دارد که در اینجا نمونه روباز آن را توضیح می دهیم.
2- شرح مراحل آزمایش
2-1- چنانچه قیر مورد آزمایش جامد یا نیمه جامد باشد آن را تا C˚ 176 گرم و ذوب نموده و سپس ظرف قیر دستگاه را از قیر مذاب مورد آزمایش پر نموده و می گذاریم تا در درجه حرارت محیط خشک شود، ضمناً باید توجه داشته باشیم که سطح قیر عاری از حباب هوا بوده و آن را از گرد و غبار و خاک محفوظ نگه داریم.
2-2- قیر را در شروع آزمایش با سرعت min/C˚ 7/16 گرم نموده و هنگامی که درجه حرارت قیر به حدود C˚ 56 مانده به نقطه اشتعال رسید،سرعت گرم کردن را به min/C˚ 5 کاهش داده تا درجه حرارت قیر به حدود C˚ 28 مانده به نقطه اشتعال برسد، از این پس در ازای هر C˚ 3 افزایش حرارت بایستی یک بار شعله را به آرامی در مسیر دایره شکل به شعاع mm 150 در صفحه ای که حداکثر فاصله آن از قسمت فوقانی نمونه mm 2 باشد بگذاریم به طوریکه زمان عبور شعله از روی سطح قیر حدود 1 ثانیه باشد.
2-3- عمل گرم کردن را با به همین نحو ادامه می دهیم و آزمایش شعله را نیز مرتباً تکرار می کنیم تا شعله ای در یک نقطه از سطح قیر تشکیل شود، درجه حرارتی که در آن، این شعله ظاهر گردیده را نقطه اشتعال گویند. چنانچه شعله تشکیل شده در نقطه اشتعال پایدار نبوده و محو گردید، باید عمل گرم کردن را ادامه داده تا شعله ای پایدار که حداقل 5 ثانیه دوام داشته باشد تشکیل شود، درجه حرارتی را که ترمومتر در این حالت نشان می دهد یادداشت نموده و به عنوان نقطه سوختن قیر گزارش می نماییم.
